Efendinin Kalemi, insan ruhunun en karanlık labirentlerine inmekten çekinmeyen, hakikati bir çekiç gibi parçalayıcı bir güçle sunan bir isim. Kalemi, bir rahip kadar acımasız, bir cellat kadar keskin. Yazdıkları, okuyanı bir aynanın önüne çıplak bırakıyor ve bakmaya cesaret edemeyeceği şeyi göstermeye zorluyor. Onun eserleri bir uyarıdır; bir sığınak değil, fırtınanın göbeğidir. Okur, satırlarıyla beslediği her kelimenin, aslında kendi karanlığını çağıran bir ritüel olduğunu anladığında, iş işten geçmiş olur.